Latające Tygrysy
Latające Tygrysy to potoczna nazwa Amerykańskiej Grupy Ochotniczej (AVG), składającej się z pilotów myśliwskich, którzy walczyli w Birmie i Chinach przeciwko wojskom japońskim w czasie II wojny światowej. Grupa ta stała się podstawą dla późniejszych jednostek amerykańskiego lotnictwa w regionie.
Geneza
Pomysł utworzenia ochotniczej grupy pilotów amerykańskich, wspierającej Chiny w walce z Japonią, zrodził się w 1940 roku z inicjatywy Claire’a Chennaulta, byłego majora lotnictwa, który był doradcą w chińskim lotnictwie. W obliczu zagrożenia ze strony Japonii, rząd USA postanowił sprzedać Chinom 100 myśliwców Curtiss H-81A3 (P-40C, Tomahawk IIB).
W wyniku zaciągu ochotniczego, 100 pilotów oraz 200 techników zostało zwerbowanych i zatrudnionych jako „instruktorzy” przez Central Aircraft Manufacturing Company w Chinach. AVG została sformowana w 1941 roku, a jej dowódcą został Chennault. Grupa składała się z trzech dywizjonów: Adam & Eves, Panda Bears oraz Hell’s Angels.
Działania bojowe
Pierwsza akcja bojowa miała miejsce 20 grudnia 1941 roku, kiedy to Latające Tygrysy zestrzeliły trzy japońskie bombowce. Do lipca 1942 roku grupa straciła 21 pilotów. Po rozwiązaniu AVG, część pilotów przeszła do nowych jednostek, a niektórzy powrócili do cywilnego życia lub zostali przydzieleni do innych służb wojskowych.
Najbardziej znanym asem AVG był Robert Neale, który oficjalnie odniósł 13 zwycięstw powietrznych. W skład Latających Tygrysów służył również Witold Urbanowicz, jedyny polski pilot, który zestrzelił dwa japońskie samoloty.
Kultura masowa
W 1942 roku powstał film Latające Tygrysy z Johnem Wayne’em w roli głównej, który przyczynił się do popularyzacji tematu.
Linki zewnętrzne
Przypisy
Kategoria: Oddziały wojskowe z okresu II wojny światowej
Kategoria: Wojna chińsko-japońska (1937–1945)
