„`html
Łąkoszyn – część Kutna
Łąkoszyn to dzielnica Kutna, usytuowana na prawym brzegu rzeki Ochni. Nie stanowi jednostki pomocniczej miasta, a tradycyjnie dzieli się na Łąkoszyn Nowy (bloki) i Łąkoszyn Stary (domy jednorodzinne). Centrum dzielnicy tworzy kościół pw. św. Stanisława Męczennika, zbudowany w 1912 roku, oraz cmentarz parafialny. Obwodnica Kutna w ciągu drogi krajowej nr 92 dzieli Łąkoszyn na dwie części, a jego układ przestrzenny nie wykazuje czytelnych śladów planowania miejskiego.
Historia
Łąkoszyn pierwotnie był osobnym tworem urbanistycznym, a pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1359 roku. Właściciele dokonali lokacji miasta na przełomie XIV i XV wieku, co potwierdza dokument z 1417 roku. Łąkoszyn konkurował z rozwojem Kutna, jednak pod koniec XVIII wieku stał się ubogą osadą zaledwie 101 mieszkańców. W XIX wieku utracił prawa miejskie i stał się wsią.
Od 1867 roku Łąkoszyn wchodził w skład gminy Kutno. W okresie międzywojennym należał do powiatu kutnowskiego w województwie warszawskim. W 1933 roku utworzono gromadę Łąkoszyn, a w 1939 roku powiat kutnowski został przeniesiony do województwa łódzkiego. Podczas II wojny światowej Łąkoszyn znalazł się pod okupacją niemiecką.
Po wojnie Łąkoszyn powrócił do powiatu kutnowskiego w województwie łódzkim i był jedną z 22 gromad gminy Kutno. W wyniku reorganizacji administracji w 1954 roku, przeszedł do gromady Nowa Wieś, a po jej likwidacji w 1961 roku, trafił do gromady Kutno-Zachód. W 1971 roku liczył 101 mieszkańców. Od 1 stycznia 1973 roku Łąkoszyn stał się częścią sołectwa w gminie Kutno, obejmującym także Antoniew i Wiktoryn. W latach 1975–1976 był administracyjnie związany z województwem płockim, a 2 lipca 1976 roku został włączony do Kutna.
Podsumowanie
- Łąkoszyn jest częścią Kutna, położoną na brzegu rzeki Ochni.
- Historycznie był osobnym miastem, z pierwszymi wzmiankami z XIV wieku.
- Utracił prawa miejskie na przełomie XVIII i XIX wieku.
- Obecnie funkcjonuje jako część gminy Kutno, bez statusu jednostki pomocniczej.
„`
