Laetare – IV Niedziela Wielkiego Postu
Laetare (łac. „raduj się”) to IV Niedziela Wielkiego Postu w roku liturgicznym. Tego dnia kapłan może nosić ornat w kolorze różowym, co symbolizuje radość w czasie pokuty. Nazwa pochodzi od słów antyfony na wejście mszy: „Laetare, Ierusalem…” (Wesel się, Jeruzalem…). Kolor różowy, będący połączeniem fioletu i bieli, oznacza chwile wytchnienia i radości w trudnym okresie postu.
Tekst introitu
Tekst introitu brzmi:
Lætáre, Ierúsalem, et convéntum fácite omnes qui dilígitis eam: gaudéte cum lætítia, qui in tristítia fuístis: ut exsultétis et satiémini ab ubéribus consolatiónis vestræ.
Lætátus sum in his quæ dicta sunt mihi: in domum Dómini íbimus.
Tłumaczenie na polski
Dosłowne tłumaczenie brzmi:
Wesel się, Jeruzalem! A wszyscy, którzy ją miłujecie, śpieszcie tu gromadnie. Cieszcie się i weselcie, którzyście się smucili, radujcie się i nasyćcie się z piersi pociechy waszej. Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pańskiego.
Oficjalne tłumaczenie to:
Raduj się, Jerozolimo, zbierzcie się wszyscy, którzy ją kochacie. Cieszcie się, wy, którzy byliście smutni, weselcie się i nasycajcie u źródła waszej pociechy.
Liturgia luterańska
W liturgii luterańskiej IV Niedziela Postu również nosi nazwę Laetare. Tego dnia obowiązuje kolor liturgiczny fioletowy lub różowy. Psalmem tygodnia jest Psalm 84, a introitem fragmenty wersetów z Izajasza oraz Psalmu 84. Hasłem tygodnia jest werset z Ewangelii św. Jana. Graduale stanowi werset 19. Psalmu 94, a antyfonę werset 11. Psalmu 84.
