Kyōgen – Klasyczny Teatr Japoński
Kyōgen to jedna z form klasycznego teatru japońskiego, charakteryzująca się realistyczną farsą, która odzwierciedla codzienne życie i społeczeństwo. Główne postacie to typowe komediowe archetypy, takie jak głupi pan, mądry sługa, tchórzliwy wojownik oraz skorumpowany kapłan. Sztuki te trwają zazwyczaj 15-20 minut i angażują dwóch lub trzech aktorów.
Geneza i Cechy Kyōgen
Chociaż pochodzenie kyōgen jest niejasne, tradycyjnie uważa się, że wywodzi się z komicznych elementów sarugaku, które koncentrowały się na dialogu i improwizacji. Pierwsze spektakle kyōgen pojawiły się w XI wieku i wprowadziły kluczowe elementy tej formy:
- Brak akompaniamentu muzycznego
- Skupienie na gestykulacji aktora
- Melorecytacja (serifu) zamiast śpiewu
- Krótki taniec (komai) przy śpiewanym akompaniamencie
Literatura i Klasyfikacja
Od XVI wieku zachowały się podręczniki teoretyczne oraz zbiory utworów kyōgen. Podobnie jak w przypadku nō, dramaty kyōgen dzielą się na różne kategorie w zależności od postaci:
- Dobre sługi
- Demony i egzorcysta
- Ślepi mnisi
Najstarszy zbiór tekstów pochodzi z 1578 roku i nosi tytuł Tenshō kyōgembon (Księga fars ery Tenshō). W XVII wieku powstało kilka zbiorów, dzięki którym zachowało się ponad dwieście sztuk kyōgen.
Zakaz Występowania Kobiet
W teatrze kyōgen, podobnie jak w nō, obowiązuje zakaz występowania kobiet na scenie. Ten zwyczaj związany jest z rozkwitem obu form teatralnych w okresie dominacji kultury samurajskiej, która zapewniała im patronat i szczególną opiekę.
