„`html
Kwiczoł (Turdus pilaris)
Kwiczoł to średniej wielkości ptak wędrowny z rodziny drozdowatych, zamieszkujący północną i środkowo-wschodnią Europę oraz Azję do środkowej Syberii. W drugiej połowie XX wieku zasiedlił również zachodnią Europę i Wyspy Brytyjskie. Zimuje w południowej i zachodniej Europie, północnej Afryce oraz w Azji Południowo-Zachodniej.
Zasięg występowania
Kwiczoł gniazduje w północnej i centralnej Europie, a jego zimowiska obejmują zachodnią i południową Europę oraz północną Afrykę. W Polsce jego populacja wzrosła od XVIII wieku, obecnie jest liczny, szczególnie we wschodniej Polsce. W latach 2013–2018 szacowano populację na 949 000–1 328 000 par.
Charakterystyka
- Wygląd zewnętrzny: Ptak o długości ciała 25–28 cm, rozpiętości skrzydeł 39–42 cm, masie 80–140 g. Ubarwienie trójbarwne: szara głowa, brązowy grzbiet, czarnobrunatny ogon.
- Głos: Skrzeczący dźwięk „czak czak czak”, śpiew szorstki i pozbawiony melodii.
- Zachowanie: Towarzyski, przemieszcza się w stadach, wędrowny, z migracjami wiosennymi i jesiennymi.
Środowisko
Kwiczoły preferują lasy łęgowe, olsy oraz zadrzewienia w dolinach rzecznych. W miarę kolonizacji Europy zasiedliły również tereny rolnicze, miasta i parki.
Pożywienie
Kwiczoły odżywiają się głównie dżdżownicami, a także jagodami i owocami w okresie jesienno-zimowym.
Lęgi
Okres lęgowy trwa od kwietnia do sierpnia, z jednym lub dwoma lęgami w roku. Gniazdo budowane jest z liści i trawy, umieszczane w rozwidleniu gałęzi na wysokości 4–7 m. Samica składa 3–6 jaj, które wysiaduje przez 10–14 dni.
Status i ochrona
Kwiczoł jest uznawany przez IUCN za gatunek najmniejszej troski (LC) od 1988 roku. W Polsce objęty ścisłą ochroną gatunkową, również klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski. Dawniej polowano na kwiczoły w celach konsumpcyjnych, ceniono ich mięso za aromat pochodzący z diety.
„`
