Kur – Mitologiczna Kraina Sumerów
Kur, znany również jako ki-gal, to termin używany przez Sumerów do opisania obszaru kosmicznego, który oddzielał ziemię od podziemnego oceanu wód pierwotnych oraz świata zmarłych, zwanego arali. W języku sumeryjskim słowo kur ma dwa znaczenia:
- „Góra” – odnosi się głównie do gór Zagros, które były naturalną granicą z obcymi krajami.
- „Ziemia, grunt” – w kontekście podziemnym jako miejsce, gdzie trafiały dusze zmarłych.
W Babilonii kraina ta była znana jako „ziemia bez powrotu” lub „kraina bez powrotu”, a także nosiła inne nazwy, takie jak Arallu, Irkalla, Kuta czy ersetu. Sumerowie wierzyli, że przejście do podziemnego świata znajduje się w górach, a zmarli mogli także wchodzić do kur przez groby.
Przejście do Świata Zmarłych
Wstęp do kur odbywał się przez specjalny otwór, a następnie zmarli musieli przepłynąć rzeką „pożerającą człowieka” oraz przejść przez siedem bram, które wyznaczały różne okręgi tego podziemnego świata. W centrum kur znajdował się pałac bogini Ereszkigal, której małżonkiem był Nergal. W siedmiu okręgach kur znajdowało się również siedmiu bogów, znanych jako „sędziowie Anunnaki”.
Życie w Kur
Świat podziemny był opisywany jako ciemny, nieprzyjemny i pełen pyłu. Zmarli błąkali się tam spragnieni i głodni, a ich los był uzależniony od ofiar składanych przez żyjących. Ci, którzy nie uzyskali właściwego pochówku, znajdowali się w najgorszej sytuacji, nie mając nawet swojego gidim (ducha zmarłego).
Ereszkigal wydawała na dusze wyrok śmierci, a ich imiona były zapisywane przez Gesztinanę. W podziemnym świecie istniały także różne demony, w tym galla, które mogły zagrażać zmarłym.
Podsumowanie
Kur to kluczowy element mitologii sumeryjskiej, odzwierciedlający wierzenia Sumerów dotyczące życia po śmierci. Jego opisy ukazują nie tylko strach przed tym, co czeka po śmierci, ale także znaczenie rytuałów pogrzebowych i ofiar dla zmarłych.
