Ksylofon
Ksylofon, pochodzący z greckich słów ξύλον (drewno) i φωνή (dźwięk), to instrument muzyczny z grupy idiofonów uderzanych. Składa się z szeregu strojonych sztabek z twardego drewna, najczęściej palisandru, które są ułożone w jednym lub więcej rzędach i uderzane pałeczkami.
Instrument ten dotarł do średniowiecznej Europy z Azji, zyskując szczególną popularność w XIX wieku, dzięki kompozycjom Camille’a Saint-Saënsa, który wprowadził go na stałe do orkiestr symfonicznych. W XIX wieku wybitnym wirtuozem ksylofonu był Michał Józef Guzikow, który grał na 4-rzędowym instrumencie.
Współczesne ksylofony
Obecnie ksylofony mają płytki ułożone w dwóch równoległych rzędach, a ich liczba może dochodzić do pięćdziesięciu. Najczęściej spotykana rozpiętość tonalna to g1–g4 lub c²-c5. W instrumentach koncertowych znajdują się metalowe rezonatory pod płytkami, a same płytki często wytwarzane są z włókna szklanego. Ksylofon znajduje zastosowanie w muzyce poważnej oraz w muzyce filmowej, pełniąc funkcję ilustracyjną.
Ksylofon w edukacji
Od początku XX wieku ksylofon jest wykorzystywany w wychowaniu muzycznym dzieci, zwłaszcza w przedszkolach oraz w nauczaniu początkowym w szkołach podstawowych. Prekursorem tej metody był Carl Orff, który skonstruował prosty model ksylofonu 1-rzędowego z wyjmowanymi płytkami, co zachęcało dzieci do zabawy z muzyką i rozwijania ekspresji oraz inwencji twórczej.
Podsumowanie
- Ksylofon to instrument z grupy idiofonów uderzanych.
- Wprowadzony do Europy z Azji, zyskał popularność dzięki Camille’owi Saint-Saënsowi.
- Współczesne ksylofony mają płytki w dwóch rzędach i mogą mieć do pięćdziesięciu sztabek.
- Używany jest w muzyce poważnej i edukacji muzycznej dzieci.
Przypisy
- Kategoria: Idiofony
- Kategoria: Instrumenty perkusyjne
