Księstwo Mazowieckie
Historia
Księstwo Mazowieckie powstało w wyniku rozbicia dzielnicowego, na mocy testamentu Bolesława Krzywoustego z 1138 roku, który podzielił Polskę. Dzielnica mazowiecka została przyznana Bolesławowi Kędzierzawemu. Początkowo Mazowsze uznawało zwierzchnictwo Krakowa, jednak za panowania Konrada Mazowieckiego, księstwo stało się niezależne i przyłączyło nowe ziemie.
W 1226 roku Konrad sprowadził Krzyżaków na ziemię chełmińską, co miało na celu wsparcie w walce z Prusami. Krzyżacy, zamiast pomóc, utworzyli na tych terenach własne państwo zakonne. W 1320 roku Władysław Łokietek koronował się na króla Polski, co miało wpływ na dalsze losy Mazowsza.
W 1321 roku, książę Wacław Płocki zawarł przymierze z Krzyżakami, co doprowadziło do najazdu wojsk Łokietka na Płock w 1327 roku. Po wyniszczeniach spowodowanych najazdami, Wacław złożył hołd lenny Janowi Luksemburskiemu w 1329 roku, a pozostali książęta mazowieccy zobowiązali się do nie wspierania Łokietka.
W 1351 roku, po śmierci księcia Bolesława III, Kazimierz Wielki włączył część ziemi płockiej do Królestwa Polskiego. Książęta Siemowit III i Kazimierz I również złożyli hołd królowi polskiemu. Księstwo Mazowieckie było lennem Polski od 1351 do 1526 roku, kiedy to po śmierci Janusza III, zostało włączone do Polski jako województwo mazowieckie.
Stolica księstwa zmieniała się, a książęta urzędowali w różnych miejscowościach, w tym w Czersku, Płocku, Warszawie oraz Łomży.
Książęta Mazowieccy
- Bolesław Kędzierzawy
- Konrad Mazowiecki
- Wacław Płocki
- Siemowit III
- Kazimierz I
- Janusz III
