Księga Sędziów
Księga Sędziów to jedna z ksiąg biblijnych, zaliczana do „Proroków Wcześniejszych” w Biblii hebrajskiej oraz do ksiąg historycznych w Septuagincie i chrześcijańskich wydaniach Starego Testamentu. Opisuje okres między podbojem Kanaanu a czasami królów izraelskich. Księga składa się z luźnych opowiadań o sędziach, którzy pełnili rolę przywódców i sędziów ludu izraelskiego.
Budowa Księgi
Księga zbudowana jest na cyklach narracyjnych, które kończą się frazą: „każdy czynił to, co było słuszne w jego oczach”.
Autorstwo i czas powstania
Tradycyjnie autorem Księgi Sędziów uważany jest Samuel, choć niektórzy sugerują także Pinchasa, Ezechiasza czy Ezdrasza. Księga mogła powstać przed zdobyciem Jerozolimy przez Dawida, jednak współcześni bibliści wskazują na redakcję deuteronomistyczną, która miała miejsce w czasie niewoli babilońskiej. Redaktorzy przekształcili wcześniejsze opowiadania o charyzmatycznych bohaterach plemiennych oraz sędziach, tworząc spójną narrację.
Treść Księgi Sędziów
Wprowadzenie Księgi Sędziów przedstawia sytuację polityczną Izraela, związaną z sąsiedztwem ludów kananejskich. Po śmierci Jozuego naród oddala się od Jahwe, co prowadzi do cykli upadku i wybawienia, w ramach których Jahwe powołuje sędziów, aby ratowali Izrael. Księga wymienia sześciu sędziów większych oraz sześciu mniejszych:
- Otniel
- Ehud
- Debora/Barak
- Gedeon
- Jefte
- Samson
Sędziowie mniejsi to Tola, Jair, Ibsan, Elon, Jabdon oraz Szamgar. Bibliści zauważają, że sędziowie mogli pełnić różne role – niektórzy z nich byli charyzmatycznymi bohaterami, inni zajmowali się polityką wewnętrzną.
Filozofia dziejów
Księga Sędziów ukazuje cykliczny proces upadku i wybawienia, co sugeruje wpływ bliskowschodniej filozofii dziejów. Mimo to, historia ma wyraźny kierunek, zmierzający ku czasom królewskim.
Link do tekstu
Pełny tekst Księgi Sędziów jest dostępny [tutaj](http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=1137) w tłumaczeniu Biblii Tysiąclecia.
