Franciszek Ksawery Liske
Franciszek Ksawery Liske, znany również jako „Poznańczyk” lub „Renc”, urodził się 18 października 1838 roku w Śląskowie, a zmarł 27 lutego 1891 roku we Lwowie. Był polskim historykiem oraz założycielem lwowskiej szkoły historycznej. Pełnił funkcję pierwszego prezesa Polskiego Towarzystwa Historycznego w latach 1886-1891.
Życiorys
Liske był synem Adolfa, dzierżawcy folwarku, oraz Cecylii Michalskiej. Uczył się w gimnazjum w Lesznie, a następnie studiował historię, historię sztuki i filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim. Angażował się w działalność konspiracyjną i brał udział w powstaniu styczniowym jako naczelnik cywilny województwa bydgoskiego. Po krótkim aresztowaniu przez Prusaków oraz służbie wojskowej, ukończył studia w Berlinie i Lipsku, uzyskując doktorat z filozofii. W 1868 roku osiedlił się we Lwowie.
W Lwowie stał się uznawanym historykiem i profesorem Uniwersytetu Lwowskiego. Był również dyrektorem Archiwum Krajowego Aktów Grodzkich i Ziemskich oraz współzałożycielem „Kwartalnika Historycznego”. Jego prace przyczyniły się do rozwoju polskiej historiografii neoromantycznej, a pod jego kierunkiem kształciło się wiele wybitnych postaci, takich jak Oswald Balzer i Wiktor Czermak. Liske był także członkiem Akademii Umiejętności. Zmarł we Lwowie i został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.
Prace naukowe
- Marcin Kromer, biskup warmiński — dziejopis wieku XVI, Poznań 1869
- Bolesław Chrobry i Otto III w Gnieźnie, Lwów 1869
- Austria wobec trzeciego rozbioru Polski, Lwów 1870
- Szczerbiec i złote wrota kijowskie, Kraków 1869
- Konstytucja 3 maja i mocarstwa niemieckie, Lwów 1873
- Cudzoziemcy w Polsce, Lwów 1876
- Elekcja w Rzeszy r. 1519, Warszawa 1876
- Filip Auril i jego pobyt w Polsce, Warszawa 1877
Bibliografia
Więcej informacji o pracach Franciszka Ksawerego Liske można znaleźć w:
