„`html
Krzyż Walecznych (KW)
Krzyż Walecznych jest polskim odznaczeniem wojskowym ustanowionym w 1920 roku, mającym na celu nagradzanie męstwa i odwagi wykazanej w boju. Odznaczenie to było przyznawane zarówno żołnierzom, jak i wyjątkowo osobom cywilnym, które współdziałały z armią.
Historia
Okres 1920–1939
Ustanowiony 11 sierpnia 1920 roku, Krzyż Walecznych mógł być nadawany za czyny dokonane od 11 listopada 1918 roku. Wyłączne prawo do jego nadawania posiadał Naczelny Wódz, jednak dowódcy armii i dywizji mogli warunkowo przyznawać odznaczenie. W latach 1920-1923 nadano około 60 tys. Krzyży, w tym około 1230 cudzoziemcom.
Okres 1939–1945
W czasie II wojny światowej Krzyż Walecznych był przyznawany za męstwo w Polskich Siłach Zbrojnych i Armii Krajowej. Odznaczenie mogło być nadawane czterokrotnie. W latach 1940-1945 nadano około 25 tys. Krzyży, a niektórzy, jak Władysław Anders, otrzymali je wielokrotnie.
Okres 1943–1989
W 1944 roku Krzyż Walecznych został przyjęty jako odznaczenie wojenne w Polsce Ludowej. Do 2004 roku nadano około 38 852 Krzyży, a całkowita liczba w Polsce Ludowej wynosiła około 40 tys.
Opis odznaki
Wymiary i wygląd
Krzyż Walecznych ma formę krzyża kawalerskiego z brązu o wymiarach 44 x 44 mm. Na awersie znajduje się napis „NA POLU CHWAŁY” oraz orzeł państwowy. Wstążka odznaczenia jest koloru amarantowego z białymi paskami.
Zmiany w okresie 1939-1945
W czasie II wojny światowej zmieniono kolor wstążki na biały z amarantowymi paskami. Wprowadzono również baretki dla wielokrotnego odznaczenia.
Postanowienia od 1992 roku
W 1992 roku przywrócono pierwotny wygląd odznaki. Krzyż Walecznych jest obecnie nadawany w czasie wojny, a odpowiednikiem w czasie pokoju jest Krzyż Wojskowy.
Odznaczeni
Krzyż Walecznych przyznawano nie tylko żołnierzom, ale także jednostkom wojskowym oraz miejscowościom, które wykazały się męstwem. Wyróżniono nim również Sztandar Straży Ogniowej miasta stołecznego Warszawy w 1946 roku.
„`
