Krzysztof II – Król Danii
Krzysztof II (29 września 1276 – 2 sierpnia 1332) był królem Danii w latach 1320−1326 oraz 1329−1332. Uznawany jest za jednego z najgorszych władców w historii kraju.
Życie i Panowanie
Krzysztof II był synem Eryka V Glippinga oraz bratem Eryka Menveda. Po śmierci Eryka Menveda, Krzysztof stał się jedynym legalnym spadkobiercą tronu Danii. W 1320 roku objął władzę w kraju, który borykał się z długami i wewnętrznymi konfliktami. Aby zostać królem, podpisał zobowiązanie, które ograniczało jego władzę na rzecz możnych i biskupów oraz obiecał spłatę długów swojego poprzednika.
Początkowo aktywny w północnych Niemczech, Krzysztof zyskał pewne wpływy polityczne, jednak jego rządy były obciążone ogromnymi kosztami. W odpowiedzi na konieczność wprowadzenia nowych, nielegalnych podatków, w 1326 roku doszło do buntu możnych w Jutlandii i Fionii. W wyniku zamieszek król zmuszony był uciekać z Danii.
Po trzech latach, w 1329 roku, Krzysztof powrócił na tron, jednak jego władza była jedynie nominalna. Rzeczywistą kontrolę nad krajem sprawowali możnowładcy, a Krzysztof nie był w stanie spłacić swoich długów. Po jego śmierci Danii nastał okres bezkrólewia, trwający osiem lat.
Rodzina
Żoną Krzysztofa II była Eufemia Pomorska, córka księcia Bogusława IV. Z ich małżeństwa pochodziło pięcioro dzieci:
- Małgorzata (ur. 1305, zm. 1340) – żona Ludwika, margrabiego brandenburskiego,
- Eryk (ur. 1307, zm. 1332) – koregent Danii,
- Otton (zm. po 1347) – rycerz zakonu krzyżackiego,
- Agnieszka (zm. 1312),
- Waldemar IV Atterdag (ur. 1320, zm. 1375) – król Danii,
- Jadwiga.
Pochówek
Krzysztof II został pochowany w klasztorze cystersów w Sorø. Jego brązowe, pełnopostaciowe wyobrażenie figuralne znajduje się na wspólnym nagrobku z Eufemią w dawnym kościele klasztornym w Sorø.
