Królestwo Saba
Saba, znane także jako Szeba, było jednym z największych królestw przedislamskich, zlokalizowanym w południowo-zachodniej części Półwyspu Arabskiego, na obszarze współczesnego Jemenu. Stolicą Saby było miasto Marib. Królestwo charakteryzowało się rozwiniętym rolnictwem oraz handlem, głównie z Indiami i Afryką Wschodnią, a także unikalnym południowoarabskim pismem. W Saba wznoszono zamki i świątynie, a region był znany z produkcji cennych kadzideł i mirry.
Początki Saby sięgają XI wieku p.n.e. Pierwszą znaną królową była Bilkis (znana w tradycji etiopskiej jako Makeda), która odwiedziła króla Izraela Salomona w celu zacieśnienia wymiany handlowej. W tradycji etiopskiej Salomon i Makeda mieli mieć syna Menelika I, pierwszego cesarza Etiopii. W III wieku n.e. Saba została podbita przez lud Himjarytów.
Saba w Biblii
Królestwo Saba jest wielokrotnie wspominane w Starym Testamencie, szczególnie w kontekście królowej, która odwiedziła Salomona. Wspomnienia te można znaleźć w:
- Pierwszej Księdze Królewskiej
- Drugiej Księdze Kronik
- Księdze Hioba, gdzie mieszkańcy Saby atakują Hioba
- Psalmu 72, który prorokuje o darach złota z Saby dla nadchodzącego królestwa mesjańskiego
- Księdze Izajasza, która zapowiada dary kadzidła i złota ofiarowane w Jerozolimie przez przybyszy z Saby
- Księdze Jeremiasza, gdzie Bóg odrzuca niegodny dar kadzidła z Saby
- Liście proroka Ezechiela, w której Saba jest wspomniana w kontekście lamentu nad upadkiem Tyru
Podsumowanie
Saba to istotny fragment historii Półwyspu Arabskiego oraz biblijnej narracji. Pomimo upadku królestwa w III wieku n.e., jego dziedzictwo przetrwało w tradycjach i tekstach religijnych.
