Kresy Zachodnie
Kresy Zachodnie to termin odnoszący się do terytoriów, które w różnych okresach tworzyły zachodnie pogranicze Polski. Pojęcie to zostało wprowadzone przez Jana Zachariasiewicza w 1860 roku i początkowo odnosiło się do obszarów I Rzeczypospolitej, które po 1815 roku znalazły się w zaborze pruskim, takich jak Pomorze Gdańskie, Ziemia Chełmińska, Poznańskie i Warmia.
Pojęcie w XX wieku
Po 1918 roku Kresy Zachodnie obejmowały:
- Pomorze Zachodnie
- Pomorze Słupskie
- Dolny Śląsk
- Śląsk Opolski
Niektórzy publicyści rozszerzali definicję o południowo-wschodnią część Górnego Śląska, uznając, że ziemie te sięgały do rzek Odry i Nysy. Termin był także używany w kontekście Związku Obrony Kresów Zachodnich.
Polityka i demografia
W okresie międzywojennym ludność Pomorza i Wielkopolski stanowiła zaplecze polityczne Endecji, która przyjmowała rezerwę wobec obozu Józefa Piłsudskiego. Powodem tego była wcześniejsza współpraca marszałka z państwami centralnymi oraz większe zainteresowanie Kresami Wschodnimi przy formowaniu granic Polski.
Po 1945 roku termin Kresy Zachodnie zaczął odnosić się do Ziem Odzyskanych, gdzie przesiedlono mieszkańców Kresów Wschodnich.
