Krajowa Reprezentacja Polityczna (KRP)
Krajowa Reprezentacja Polityczna (KRP) była organem reprezentującym główne siły polityczne Polski Podziemnej, znany jako Wielka Czwórka, w czasie II wojny światowej. Powstała z przekształcenia Politycznego Komitetu Porozumiewawczego.
Współpraca między partiami rozpoczęła się 15 sierpnia 1943 roku, kiedy to podpisano deklarację porozumienia politycznego. KRP dążyła do stworzenia wspólnej platformy politycznej, mającej na celu wzmocnienie współpracy między różnymi stronnictwami oraz instytucjami Polskiego Państwa Podziemnego, pełniąc rolę jego piona politycznego.
Wydarzenia i przekształcenia
W październiku 1943 roku KRP powołała Społeczny Komitet Antykomunistyczny w odpowiedzi na nieudane rozmowy między Polską Partią Robotniczą (PPR) a rządem RP na uchodźstwie. Po powołaniu przez komunistów samozwańczej Krajowej Rady Narodowej, 9 stycznia 1944 roku KRP przekształcono w Radę Jedności Narodowej na mocy dekretu Delegata Rządu na Kraj.
Skład KRP
W skład KRP wchodzili przedstawiciele różnych partii:
- Polska Partia Socjalistyczna – Wolność Równość Niepodległość (Kazimierz Pużak)
- Stronnictwo Ludowe (Józef Grudziński)
- Stronnictwo Narodowe (Stefan Sacha, następnie Władysław Jaworski)
- Stronnictwo Pracy (Józef Kwasiborski, później Franciszek Urbański)
Bibliografia
- Waldemar Grabowski, Polska Tajna Administracja Cywilna 1940–1945, Warszawa 2003, wyd. Instytut Pamięci Narodowej
Kategoria: Polskie Państwo Podziemne
