Kowboj – symbol Dzikiego Zachodu
Kowboj to pasterz bydła, który w Ameryce zajmował się także hodowlą koni. W kulturze popularnej, szczególnie w westernach, stał się ikoną odwagi i sprawiedliwości. Stereotypowy kowboj nosił kraciastą koszulę, dżinsy, kapelusz oraz buty z ostrogami. Władanie lassem i rewolwerami było jego codziennością, a życie spędzał na pilnowaniu bydła, przerywając je wizytami w saloonach. Jednakże ten romantyczny obraz kowboja jest w dużej mierze stworzony przez Hollywood, podczas gdy w rzeczywistości wielu kowbojów było uważanych za wyobcowanych i niebezpiecznych.
Historia kowbojów
Po przybyciu Hiszpanów do Ameryki, przywieźli oni bydło iberyjskie oraz andaluzyjskie konie, co zapoczątkowało hodowlę zwierząt na nowym kontynencie. Wzrost zapotrzebowania na skóry i mięso sprawił, że hodowla stała się jednym z najrentowniejszych zajęć. Około 1848 roku, po utracie przez Meksyk terytoriów na rzecz USA, ranczerstwo zaczęło się rozwijać w Teksasie i Kalifornii, a później w innych stanach.
W latach osiemdziesiątych XIX wieku sytuacja kowbojów uległa pogorszeniu. Praca na ranczach stała się ciężka i źle płatna, a rok 1886 uznawany jest za najgorszy okres, kiedy to ogradzanie ziemi przez farmerów oraz surowa zima doprowadziły do upadku tradycyjnego wypasu bydła. Ostatni kowboje przenieśli się do Kanady, gdzie również zmagali się z trudnościami.
Rodzaje kowbojów
Kowboje dzielili się na dwie główne grupy:
- Charros – bogaci właściciele ziemscy, rozpoznawalni po bogato zdobionych strojach. Dzięki zyskom z hodowli bydła ich posiadłości rosły, co prowadziło do zatrudniania kowbojów najemnych.
- Vaqueros – najemnicy pochodzący z meksykańskiego chłopstwa, którzy wykonywali większość pracy na ranczach. To oni przyczynili się do wizerunku kowboja w kulturze, a ich zwyczaje i słownictwo miały duży wpływ na kowbojów północnoamerykańskich.
Współczesny wizerunek kowboja jest wynikiem połączenia tych dwóch tradycji, co przyczyniło się do powstania kultowego obrazu postaci kowboja w amerykańskiej kulturze.
