Kościół św. Ducha w Warszawie – zlokalizowany na Nowym Mieście przy ulicy Długiej 3, jest istotnym punktem historycznym stolicy.
Historia
Pierwszy kościół, wzniesiony z drewna, powstał w XIV wieku, razem z miejskim szpitalem św. Ducha, który był jednym z pierwszych tego typu na Mazowszu. Szpital został ufundowany przez księcia Janusza Starszego i przekazany miastu w 1388 roku.
Kościół i szpital były ze sobą ściśle powiązane. W miarę upływu lat zmieniały się nazwy i funkcje szpitala, określanego m.in. jako dom gościnny dla ubogich czy oraculum (kaplica). Proboszcz kościoła pełnił również funkcję zarządcy szpitala. Pierwszym znanym proboszczem był Jędrzej Pronobis w 1473 roku.
W historii kościoła częściej wspominano o szpitalu niż o samym kościele. Wspierały go różne przywileje, w tym te nadane przez Zygmunta Starego i Bonę. W 1629 roku biskup Maciej Łubieński połączył parafię Św. Trójcy z parafią św. Ducha.
Kościół ucierpiał podczas potopu szwedzkiego. W 1664 roku, na mocy uchwały magistratu, został przekazany paulinom, co skutkowało odłączeniem szpitala od kościoła. Po II wojnie światowej oszacowano straty budynku na około 50%. Paulini wrócili do kościoła w 1948 roku, a jego odbudowa zakończyła się w 1956 roku. W 1965 roku świątynia została wpisana do rejestru zabytków.
Warszawska Pielgrzymka Piesza
Od 1711 roku z kościoła wyrusza piesza pielgrzymka do sanktuarium na Jasnej Górze.
Linki zewnętrzne
- Warszawa
- Kategoria: Nowe Miasto w Warszawie
- Kategoria: Sanktuaria maryjne w archidiecezji warszawskiej
