Kościół św. Barbary w Krakowie
Kościół św. Barbary to gotycka świątynia rzymskokatolicka usytuowana pomiędzy placem Mariackim a Małym Rynkiem w Krakowie. Został wzniesiony w latach 1338–1402, pierwotnie pełniąc funkcję kościoła cmentarnego. W 1583 roku kościół przekazano jezuitom, a po kasacie zakonu w 1773 roku, przeszedł w ręce Krakowskiej Kongregacji Kupieckiej. Od 1874 roku ponownie znajduje się pod opieką jezuitów.
Historia
- Wzniesienie: 1338–1402
- Przekazanie jezuitom: 1583
- Odbudowa pod opieką jezuitów: od 1874
- Pod kościołem spoczywa o. Jakub Wujek, pierwszy tłumacz Biblii na język polski.
Architektura
Kościół jest jednonawowy, z apsydą od strony wschodniej, nakryty dwuspadowym dachem. Fasada, zlokalizowana od strony placu Mariackiego, jest bezwieżowa, z trójkątnym szczytem i szkarpą na osi. W jego pobliżu znajduje się kaplica cmentarna – Ogrojec, z rzeźbionym ołtarzem, przypisywanym Witowi Stwoszowi. Wnętrze kościoła uległo barokizacji w latach 1688–1692, a wyposażenie powstało między 1700 a 1767 rokiem. Ołtarz główny zawiera gotycki krucyfiks z ok. 1420 roku, a po lewej stronie znajduje się gotycka rzeźba Piety z końca XIV wieku.
Cudowne Wizerunki
W kościele znajduje się obraz Matki Bożej Jurowickiej, który jest czczony przez wiernych. Kaplica Matki Boskiej Bolesnej, wzniesiona w 1609 roku, pierwotnie pełniła rolę kruchty. W 1913 roku nad kaplicą zbudowano kopułę w stylu pseudorenesansowym.
Podsumowanie
Kościół św. Barbary jest ważnym punktem w Krakowie, łączącym wartości historyczne i architektoniczne. W jego wnętrzu można znaleźć liczne dzieła sztuki, a także miejsce spoczynku znanego jezuity, co czyni go istotnym elementem Małopolskiego Szlaku Bożogrobców.
