Kościół św. Barbary w Gdańsku
Kościół św. Barbary to zabytkowy późnogotycki kościół parafialny zlokalizowany w Gdańsku, przy ulicy Długie Ogrody 19. Od połowy XVI wieku do 1945 roku pełnił funkcję świątyni protestanckiej. Obecnie należy do Kościoła katolickiego.
Historia
- 1387: Powstanie szpitala dla chorych z kaplicą św. Barbary.
- 1456: Kaplica podniesiona do rangi kościoła parafialnego.
- 1499: Pożar niszczy kościół; odbudowa i wzmocnienie.
- 1557: Przekształcenie na kościół luterański.
- 1945: Zniszczenia wojenne, zawalenie się części budynku.
- 1959: Przejęcie kościoła przez Kościół katolicki.
- 1968: Erygowanie parafii rzymskokatolickiej.
Architektura i wyposażenie
Kościół ma długość 36 m, szerokość 18 m i wysokość 10 m, z powierzchnią użytkową wynoszącą 648 m². Dominującą cechą jest czterdziestometrowa wieża, w której znajdują się trzy spiżowe dzwony: Maryja Królowa Polski, św. Barbara i Serce Jezusa. Dzwony te ważą od 1200 do 2700 kg.
Wnętrze kościoła zdobią nowoczesne witraże autorstwa Barbary Massalskiej oraz siedem zabytkowych rzeźb. Kościół łączy w sobie style gotycki, renesansowy i barokowy, co czyni go architektonicznym skarbem regionu.
Rewitalizacja
Kościół przeszedł szereg renowacji, w tym odbudowę po zniszczeniach wojennych, montaż witraży oraz rekonstrukcję wieży. W 1999 roku zainstalowano nowe organy o trakturze mechanicznej.
Kościół św. Barbary jest nie tylko miejscem kultu, ale również istotnym punktem na mapie historycznej Gdańska, świadkiem burzliwej historii miasta i jego mieszkańców.
