Kościół Najświętszego Serca Jezusowego i Matki Boskiej Pocieszenia
Kościół znajduje się przy ul. Szewskiej 18 w Poznaniu i jest najstarszym kościołem lewobrzeżnej części miasta. Wchodzi w skład Traktu Królewsko-Cesarskiego i od 2018 roku pełni funkcję kościoła stacyjnego w okresie wielkiego postu.
Historia
Historia budowli sięga 1244 roku, kiedy książę Przemysł I przeniósł dominikanów do Poznania. Budowę zakończono około 1253 roku. Kościół był pierwotnie wczesnogotycką dwunawową świątynią z wydłużonym prezbiterium. W roku 1500 dobudowano kaplicę Matki Bożej Różańcowej w stylu późnogotyckim.
W 1698 roku kościół ucierpiał w wyniku powodzi, co doprowadziło do zawalenia się sklepienia. Odbudowę rozpoczęto w 1700 roku, a barokowa wieża została dobudowana później. W 1803 roku pożar zniszczył sklepienie prezbiterium, które następnie zostało zastąpione drewnianym. W 1920 roku kościół przekazano jezuitom.
Opis
Na zachodniej elewacji znajduje się wczesnogotycki portal z około 1250 roku. Wnętrze kościoła charakteryzuje się sklepieniem żaglaste oraz zdwojonymi pilastrami. W prezbiterium znajduje się gotycki zwornik sklepienny z głową mężczyzny, prawdopodobnie przedstawiający Przemysła I.
Wśród cennych elementów wyposażenia znajduje się późnogotycka chrzcielnica z XVI wieku oraz późnorenesansowe zaplecki stall. Kaplica Matki Boskiej Różańcowej, przylegająca do nawy, ma neogotycki wystrój, a w ołtarzu umieszczony jest obraz uznawany za cudowny.
Klasztor
Do kościoła przylegają podominikańskie zabudowania klasztorne z XVII wieku, w których znajdują się gotyckie krużganki z XV wieku. Dawna biblioteka klasztorna oraz kaplica św. Jacka również przetrwały do dzisiaj, chociaż ta ostatnia straciła wiele ze swoich pierwotnych cech po pożarze w 1803 roku.
W wyniku działań pruskich, część kompleksu klasztornego została rozebrana, a na jej miejscu powstał arsenał. Obecnie można zobaczyć jedynie fragmenty gotyckich fundamentów klasztoru.
Podsumowanie
Kościół Najświętszego Serca Jezusowego i Matki Boskiej Pocieszenia w Poznaniu to zabytkowa budowla o bogatej historii, która przetrwała wiele zawirowań losu. Jego architektura oraz wyposażenie świadczą o znaczeniu tego miejsca dla lokalnej społeczności oraz historii dominikanów w Polsce.
