Kościół pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Oświęcimiu
Kościół znajduje się przy ulicy Władysława Jagiełły, w odległości około 100 m od rynku w Oświęcimiu. Został zbudowany w I połowie XIV wieku dla dominikanów, a jego budowę kontynuowali książę oświęcimski Władysław i jego żona Eufrozyna.
Historia
W 1594 roku dominikanie przekształcili kapitularz w kaplicę z okazji kanonizacji św. Jacka. Kościół przeszedł renesansową przebudowę w latach 1608–1610. Po likwidacji klasztoru przez cesarza Józefa II w XIX wieku, obiekt popadł w ruinę, a w 1895 roku, po objawieniu Matki Boskiej, społeczność katolicka podjęła działania na rzecz jego odbudowy. W stulecie tego wydarzenia kościół uzyskał status Sanktuarium Matki Bożej Wspomożenia Wiernych.
Odbudowę przeprowadzili salezjanie, jednak kościół stracił swój pierwotny charakter, stając się neogotyckim. Prezbiterium zamieniono na nawę, co zmieniło orientację budynku.
Architektura
Kościół jest murowany z cegły, z trójprzęsłową nawą zamkniętą prostokątnie, posiadającą sklepienie żebrowe. Ołtarz główny nawiązuje do wezwania kościoła oraz świętych salezjańskich. Na zewnątrz budynek opięty jest szkarpami, a przy prezbiterium znajdują się szkarpy dwuskokowe, natomiast przy nawie trójuskokowe.
W 1905 roku zbudowano oktogon, planując wieżę zegarową, która nie została ukończona. W czasie II wojny światowej budynek został przekształcony w kino, które zostało zniszczone podczas bombardowania w 1944 roku. W latach 80. XX wieku dobudowano nową nawę, zachowującą styl starszej części kościoła, lecz różniącą się kolorem cegły.
