Łódź Chrystusowa – klasycystyczny ewangelicki kościół w Głogowie, zniszczony podczas II wojny światowej i rozebrany w 1962 roku. Na jego miejscu utworzono lapidarium.
Historia
W 1758 roku, w wyniku pożaru, zniszczono ewangelicki Kościół Pokoju. Po kilku latach, 29 sierpnia 1764 roku, rozpoczęto budowę nowej świątyni zaprojektowanej przez Carla Gottharda Langhansa, z którą związana była znaczna pomoc finansowa króla Fryderyka II. Kościół, nazwany „Schifflein Christi” (Łódź Chrystusowa), został poświęcony 14 lutego 1773 roku. Zniszczenia w czasie oblężenia miasta w 1945 roku doprowadziły do jego całkowitego zniszczenia, a ruiny rozebrano w 1962 roku.
Lapidarium
W 2003 roku teren dawnej świątyni przekształcono w lapidarium, zaprojektowane przez architekta Dariusza Wojtowicza. Obszar ten pełni funkcje rekreacyjne i zawiera elementy małej architektury, takie jak rzeźby i zieleń. Lapidarium, zbudowane z cegły klinkierowej, odzwierciedla zarys kościoła, jednak ze względu na przepisy budowlane jest nieco pomniejszone.
W lipcu 2006 roku dodano kompozycję rzeźbiarską „Kondycja Ludzka”, autorstwa Renaty Banaś, stanowiącą replikę pracy dyplomowej artystki.
Architektura
Kościół był trójnawowy, o wymiarach 25 × 50 m, z emporami w nawach bocznych i kryty czterospadowym dachem. Posiadał dwie dwukondygnacyjne wieże, które w latach 1796–1797 przebudowano. Wnętrze utrzymane było w stylu barokowym, z barokowym ołtarzem i organami. Elewacja, skromna i pozbawiona przepychu, była udekorowana boniowaniem oraz sztukaterią.
Galeria
Plik:Glogow-Lapidarium kosciola Lodzi Chrystusowej.jpg|Lapidarium kościoła Łodzi Chrystusowej
Plik:Glogow-Lapidarium kosciola Lodzi Chrystusowej 2.jpg|Lapidarium
Plik:Glogow-Kondycja Ludzka, rzezba1.jpg|Kompozycja rzeźbiarska „Kondycja Ludzka”
