Kość skroniowa
Kość skroniowa (łac. os temporale) jest parzystą, pneumatyzowaną kością, która znajduje się w mózgoczaszce pomiędzy kością potyliczną a kością klinową. Oprócz funkcji strukturalnej pełni kilka istotnych ról:
Reklama
- Wewnątrz kości znajduje się błędnik kostny, który jest kluczowy dla narządu słuchu i równowagi.
- Kość skroniowa współtworzy staw skroniowo-żuchwowy, zapewniając jego stabilność i amortyzując ruchy żuchwy.
- Na dolnej powierzchni kości znajdują się przyczepy dla mięśni szyi i więzadeł, co wpływa na wsparcie trzewi szyi.
Części kości skroniowej
Kość skroniowa składa się z czterech głównych części:
- Część łuskowa (łac. pars squamosa)
- Część sutkowa
- Część bębenkowa
- Część skalista (piramida)
Część łuskowa
Część łuskowa, znana również jako łuska skroniowa, jest przednio-górną częścią kości skroniowej. Składa się z płaskiej płyty kostnej, która tworzy boczną część ściany mózgoczaszki oraz z masywniejszej dolnej części, gdzie znajduje się powierzchnia stawowa stawu skroniowo-żuchwowego.
Reklama
Brzegi części łuskowej
- Górny (ciemieniowy): łączy się z kością ciemieniową szwem łuskowym (łac. sutura squamosa).
- Tylny: tworzy wcięcie ciemieniowe, łącząc się z kątem sutkowym kości ciemieniowej.
- Przednio-dolny (klinowy): łączy się z kością klinową przez szew klinowo-łuskowy (łac. sutura sphenosquamosa).
Powierzchnie kości skroniowej
- Powierzchnia skroniowa (zewnętrzna): gładka i wypukła, stanowi dno dołu skroniowego. Zawiera bruzdę tętnicy skroniowej środkowej oraz dołki związane z przewodem słuchowym zewnętrznym.
- Powierzchnia mózgowa (wewnętrzna): skierowana do środkowego dołu czaszki, wklęsła, z wyciskami palczastymi i rowkiem dla naczyń oponowych środkowych.
Kość skroniowa odgrywa kluczową rolę w strukturze i funkcjonowaniu czaszki, a jej złożona budowa jest niezbędna dla wielu procesów, w tym słuchu i ruchu żuchwy.
Reklama
