Kość sitowa

Kość Sitowa

Kość sitowa (łac. os ethmoidale) to nieparzysta kość o sześciennym kształcie, która ogranicza dół czaszki przedni, oczodół i jamę nosową. Na jej powierzchni znajduje się opuszka węchowa.

Budowa

Kość sitowa składa się z dwóch blaszek: poziomej (blaszka sitowa) i pionowej (blaszka pionowa), a także z dwóch błędników po bokach.

Blaszka Sitowa

Blaszka sitowa (łac. lamina cribrosa) leży w wcięciu sitowym kości czołowej i tworzy część szwu czołowo-sitowego. Posiada grzebień koguci (łac. crista galli), który służy jako przyczep dla sierpu mózgu. Blaszka jest przesiąknięta małymi otworkami, przez które przechodzą nerwy węchowe.

Blaszka Pionowa

Blaszka pionowa (łac. lamina perpendicularis) jest cienką płytką, która łączy się z blaszką sitową i tworzy przegrodę nosa. Z przodu łączy się z kolcem nosowym kości czołowej, z tyłu z grzebieniem klinowym, a u dołu z lemieszem (łac. vomer).

Błędniki Sitowe

Błędniki sitowe (łac. labyrinthus ethmoidalis) stanowią największą część kości sitowej. Składają się z wielu komórek sitowych, które są zamknięte przez dwie blaszki kostne: boczną (oczodołową) i przyśrodkową. Ściana przyśrodkowa jest jednocześnie boczną ścianą jamy nosowej. W górnej części błędnika znajduje się małżowina nosowa górna, a u dołu małżowina nosowa środkowa, która otacza przewód nosowy środkowy.

Małżowina środkowa przykrywa puszkę sitową (łac. bulla ethmoidalis). Poniżej niej leży wyrostek haczykowaty (łac. processus uncinatus), a między nim a puszką sitową znajduje się rozwór półksiężycowaty (łac. hiatus semilunaris), prowadzący do lejka sitowatego (łac. infundibulum ethmoidale), gdzie otwierają się komórki sitowe oraz zatoki szczękowe i czołowe.

W górnej ścianie błędnika znajdują się półkomórki, które tworzą komórki sitowe. Dodatkowo, w górnej części znajdują się bruzdy (łac. sulcus ethmoidalis anterior et posterior), które w połączeniu z kością czołową tworzą kanały sitowe przedni i tylny, wiodące nerwy i naczynia.

Kategoria

Czaszka