Korybanci
Korybanci (gr. korýbantes; łac. corybantes) to demoniczne bóstwa związane z kultem frygijskiej bogini Kybele. W mitologii greckiej często uznawani byli za synów Kronosa i Rei, a ich imię wiązano z wynalezieniem ekstatycznego tańca, znanego jako korybas, przy akompaniamencie instrumentów takich jak flet i tympanon.
Mitologia i pochodzenie
Wierzono, że Korybanci mają moc wywoływania i leczenia szaleństwa. Inne tradycje przypisują ich pochodzenie Zeusowi, który zapłodnił ziemię w postaci deszczu, lub muzy Talii i Apollina. Zazwyczaj występowali w liczbie dziewięciu.
Obrzędowość
Korybanci byli również uczestnikami kultu Kybele, znani z orgiastycznych tańców podczas jej świąt, które odbywały się przy dźwiękach bębnów, fletów i cymbałów. W trakcie rytuałów nosili włócznie, tarcze oraz charakterystyczne hełmy z potrójnym obrzeżeniem, co przyczyniło się do ich przydomka „trójhełmiastych”.
Ich rytuały często obejmowały kontrowersyjne praktyki, takie jak samookaleczenia, co sprawiało, że nie zyskali sympatii Rzymian. Korybanci mieli szczególne znaczenie w regionach Eubei i Samotrace, gdzie brali udział w lokalnych misteriach.
W Atenach byli znani już w starożytności, a ich obecność w literaturze potwierdzają dzieła Sofoklesa, Eurypidesa, Arystofanesa i Platona. Często porównywano ich z kreteńskimi kuretami, samotrackimi kabirami oraz frygijskimi daktylami, które również były związane z lokalnymi bóstwami demoniczno-opiekuńczymi.
