Korona kwiatu
Korona (łac. corolla, ang. corolla) to element kwiatu, który składa się z okółka barwnych płatków korony (petala). Płatki te przyciągają owady oraz inne zwierzęta zapylające. Stanowią one wewnętrzną część okwiatu.
Barwa płatków wynika z obecności barwników, takich jak antocyjany, w soku komórkowym. Zapach kwiatów jest zazwyczaj efektem olejków eterycznych, które występują w komórkach epidermy płatków. Płatki składają się z rozszerzonej blaszki i wąskiego paznokcia, który łączy je z dnem kwiatowym. Niektóre rośliny mają na płatkach miodniki, które produkują nektar, a w niektórych przypadkach całe płatki są przekształcone w miodniki.
Rodzaje korony
Korony mogą być klasyfikowane na dwa główne typy:
- wolnopłatkowe – przykładem jest gorczyca (Sinapis)
- zrosłopłatkowe – przykładem jest powój (Convolvulus)
W przypadku korony zrosłopłatkowej, najczęściej spotykane kształty to:
- dwuwargowa
- dzbankowata
- dzwonkowata
- jednowargowa
- kulista
- lejkowata
- lichtarzowata
- talerzowata
Kształt płatków korony jest istotnym elementem przy identyfikacji wielu gatunków roślin. Niektóre rośliny mają specyficzne struktury w obrębie korony. Przykładowo, narcyzy posiadają przykoronek, a u żywokostu lekarskiego występują osklepki. W przypadku orlika i ostróżki, jeden z płatków może być wydłużony w formie ostrogi. W roślinach z rodziny bobowatych płatki korony są zróżnicowane: górny, największy tworzy żagielek, dwa boczne to skrzydełka, a dwa dolne są zrośnięte, tworząc łódeczkę.
Podsumowanie
Korona kwiatu jest kluczowym elementem w zapylaniu i identyfikacji roślin, a jej zróżnicowanie kształtów i struktur odgrywa istotną rolę w botanice.
