Korona drzewa
Korona drzewa to zespół konarów, gałęzi i liści, rozgałęziających się od pnia na pewnej wysokości. Kształt korony jest wynikiem wzrostu pnia i pędów bocznych, a jej rozwój zależy od gatunku drzewa oraz warunków środowiskowych.
Rozwój korony
Korona drzewa rozwija się z ulistnionego pędu, który wyrasta z pączka zarodkowego. W kolejnych latach pąki boczne tworzą nowe pędy, co prowadzi do kształtowania się korony. Istnieją różne typy rozgałęzień:
- Sympodialne – odgałęzienia boczne stają się przedłużeniem osi głównej (np. brzozy, grab).
- Monopodialne – oś główna rośnie silniej od osi bocznych (np. świerki, dęby).
- Dychotomiczne – podział pąka szczytowego prowadzi do dwóch odgałęzień (np. miłorząb).
Wysokość osadzenia korony zależy od gatunku oraz warunków nasłonecznienia. Drzewa rosnące w otwartych przestrzeniach mają niższe korony, podczas gdy drzewa w lesie rosną wyżej, aby uniknąć ocienienia.
Budowa i cechy korony
Korona drzewa ma kształt zbliżony do paraboloidy. Dzieli się na część słoneczną (górną) i cienistą (dolną). Wymiary korony można analizować pod kątem:
- l/h – udział korony w wysokości drzewa.
- lo/l – udział korony słonecznej.
- lw/l – udział korony cienistej.
- b/h – stosunek szerokości korony do wysokości drzewa.
Korony drzew owocowych
W sadownictwie kształtowanie koron drzew owocowych jest kluczowe dla uzyskania lepszych plonów. Wyróżnia się kilka typów koron:
- Korona prawie naturalna – z dominującym przewodnikiem, stosowana w sadach wiśniowych.
- Korona wrzecionowa – dolne konary są dłuższe, zapewnia dobre nasłonecznienie i dostęp do owoców.
- Korona superwrzecionowa – bez dolnego piętra, przy większym zagęszczeniu drzew.
- Korona osiowa – uzyskiwana bez cięcia po posadzeniu drzewek.
Podsumowanie
Korona drzewa jest kluczowym elementem jego struktury, wpływającym na wzrost, zdrowie oraz plonowanie w przypadku drzew owocowych. Jej kształt i rozwój zależą od wielu czynników, w tym gatunku, warunków wzrostu oraz technik uprawy.
