Kornik drukarz (Ips typographus)
Kornik drukarz to chrząszcz z podrodziny kornikowatych, występujący głównie w Europie i Azji. W Polsce spotykany w górach oraz na niżu, szczególnie na Mazurach i Warmii.
Zasięg geograficzny
Gatunek rozsiedlony transpalearktycznie, obejmujący m.in. Austrię, Belgię, Czechy, Niemcy, Polskę oraz obszary Azji, takie jak Turcja i Korea. Preferuje osłabione drzewa iglaste, głównie świerk, ale również sosnę, jodłę i modrzew.
Morfologia
Dorosłe chrząszcze mają ciemnobrązowy kolor i osiągają długość 4–5 mm. Larwy są białe z żółtobrunatną głową, a jaja – białe i owalne.
Pokarm i siedlisko
Larwy żerują w łyku drzew, atakując przede wszystkim osłabione egzemplarze. Główną rośliną żywicielską w Polsce jest świerk, a atakowane są także drzewa w wyniku zanieczyszczeń, suszy czy innych stresów środowiskowych.
Rójka
- Główna: Odbywa się w drugiej połowie kwietnia i maju, zależnie od warunków atmosferycznych.
- Siostrzana: Prowadzona przez chrząszcze z I generacji.
- Druga: Prowadzona przez młode chrząszcze wylęgłe latem.
Biologia rozrodu
Samce zakładają komory godowe w korze drzew, gdzie odbywa się kopulacja. Samica składa 30–80 jaj, a rozwój larw trwa 1–2 tygodnie. Larwy żerują w łyku, a ich chodniki mogą uszkodzić znaczną część strzały. Po przepoczwarczeniu młode chrząszcze opuszczają miejsce żerowania i przystępują do rójki.
Znaczenie przyrodnicze
Kornik drukarz pełni ważną rolę w ekosystemach leśnych, regulując populacje drzew i stwarzając warunki dla innych organizmów. Martwe drewno staje się siedliskiem wielu gatunków, w tym rzadkich chrząszczy.
Znaczenie gospodarcze
Jest to jeden z najgroźniejszych szkodników lasów gospodarczych. W warunkach sprzyjających, może zaatakować zdrowe drzewa. Leśnicy stosują pułapki feromonowe oraz klasyczne w celu monitorowania i kontrolowania jego populacji.
