Herb Korczak
Korczak to polski herb szlachecki, którego pierwsza wzmianka pochodzi z 1368 roku, a pieczęć z 1432 roku. Herb został opisany przez Jana Długosza w jego dziele „Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae” w latach 1464–1480. Jest jednym z 47 herbów przyjętych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku.
Występowanie i znane rody
Herb Korczak był używany głównie przez rodziny osiadłe w ziemi krakowskiej, lubelskiej oraz Rusi. Do najbardziej znanych rodów noszących ten herb należą:
- Branickich
- Boratyńskich
- Tadeusz Komorowski
Opis herbu
Herb Korczak, o węgierskim pochodzeniu, zawiera trzy wręby, symbolizujące rzeki: Dunaj, Cisę (lub Drawę) oraz Sawę. W etymologii nazwa „Korczak” może pochodzić od słowa oznaczającego „kubek” lub „kielich”.
Historia i legenda
Jan Długosz w swoich zapisach odnosił się do legendy związanej z herbem Korczak. Herb został przeniesiony na Litwę po unii horodelskiej, co miało miejsce w 1413 roku.
Herbowni
Lista osób uprawnionych do używania herbu Korczak oparta jest na wiarygodnych źródłach, takich jak herbarze. Warto zauważyć, że identyczność nazwiska nie zawsze oznacza przynależność do danego rodu herbowego. Badania genealogiczne są niezbędne do ustalenia rzeczywistej przynależności.
Ograniczenia i zniszczenia dokumentów
Nie jest możliwe odtworzenie pełnej listy herbownych ze względu na zniszczenia dokumentów w czasie II wojny światowej. Obecnie, najpełniejsza lista pochodzi z „Herbarza polskiego” Tadeusza Gajla, który zidentyfikował 603 nazwiska.
Pozostałe nazwiska
Jury Łyczkowski wymienia także inne nazwiska związane z herbem Korczak, takie jak:
- Balewicz
- Bołdysz
- Hreczyn
- Szpakowski
- Wasiewicki
- Wolski
- Wołodźko
- Wołko
- Zaranko
- Zubko
Galeria
Herb Korczak można znaleźć na wielu zabytkach i dokumentach, w tym na grobowcach i historycznych dworkach.
