Kopiec Esterki
Kopiec Esterki to kilkumetrowa budowla, która według legendy powstała w XIV wieku na rozkaz króla Kazimierza Wielkiego. Miał on być usypany na cześć Esterki, jego ukochanej, a także mógł służyć jako miejsce jej pochówku. Istnieją jednak różne hipotezy dotyczące jego pochodzenia, w tym te sugerujące, że mógł być pozostałością obiektu obronnego lub sztucznie usypanym wzgórzem mieszkalnym, powiązanym ze zjawiskami astronomicznymi.
Kopiec znajdował się w Łobzowie, przy ul. Głowackiego, i od czasów Stefana Batorego był częścią parku zaprojektowanego przez Santiego Gucciego, otaczającego Pałac Królewski. W 1786 roku, podczas wizyty króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w Krakowie, po raz pierwszy badano kopiec w jego obecności. Kolejne prace archeologiczne miały miejsce w drugiej połowie XX wieku, jednak nie znaleziono żadnych ludzkich szczątków.
Niestety, kopiec został zniszczony w latach 50. XX wieku, podczas budowy obiektów sportowych klubu WKS Wawel, lub jeszcze wcześniej w związku z budową baraków wojskowych. Pozostałości kopca zachowały się jedynie na dawnych widokach Krakowa, co pozwala oszacować jego wysokość na 5–7 m, a także na nielicznych materiałach kartograficznych, takich jak Plan miasta Krakowa z przedmieściami.
W 2015 roku rada dzielnicy podjęła uchwałę w sprawie odtworzenia kopca Esterki.
Przypisy
Bibliografia
- Banasik P., „Ikonograficzna i kartograficzna biografia Kopca Esterki w Łobzowie”, Geoinformatica Polonica 20 (2021).
- Muzeum Krakowa: Kopiec Esterki w ogrodzie pałacu w Łobzowie.
