Oboz koncentracyjny Lichtenburg
Oboz koncentracyjny Lichtenburg, znany również jako Konzentrationslager für männliche Schutzhäftlinge Lichtenburg oraz Frauen-Konzentrationslager Lichtenburg, funkcjonował w latach 1933–1939 na zamku Lichtenburg w Prettin, Niemcy. W sumie uwięziono tam około 10 tysięcy osób. Po 1939 roku, SS zajęła zamek, przekształcając go w część Inspektoratu ds. Obozów Koncentracyjnych.
Historia obozu
Zamek Lichtenburg, zbudowany w XVI wieku, służył jako więzienie w latach 1812–1928. Obóz został otwarty 13 czerwca 1933 roku, początkowo jako miejsce dla więźniów przejściowo zatrzymanych. Po kilku tygodniach przeszedł pod kontrolę SS, a 1 czerwca 1934 roku stał się podobozem KL Dachau. Po zamknięciu w 1937 roku, w grudniu tego samego roku otwarto oboz dla kobiet, który istniał do maja 1939 roku.
Więźniowie i ofiary
W pierwszym okresie obozu dominowali więźniowie polityczni, głównie komuniści. Od 1934 roku umieszczano tu także homoseksualistów, a od 1935 roku Żydów, Sinti, Romów oraz Świadków Jehowy. W obozie kobiecym przetrzymywano 1415 kobiet, w większości z opozycji politycznej, a także Żydówki, prostytutki i inne osoby uznawane za aspołeczne. Więźniowie i więźniarki byli zmuszani do pracy niewolniczej, co prowadziło do wielu zgonów z powodu niedożywienia i chorób.
Dzieje powojenne
W latach 90. XX wieku planowano sprzedaż zamku, jednak po protestach władze landu Saksonia-Anhalt zrezygnowały z tego zamiaru w 2004 roku. Obecnie znajduje się tam miejsce pamięci oraz muzeum, które upamiętnia ofiary obozu.
Podsumowanie
Oboz koncentracyjny Lichtenburg był miejscem przechwytywania i brutalnego traktowania więźniów, w tym osób z opozycji politycznej oraz mniejszości etnicznych i religijnych. Jego historia jest przypomnieniem o tragicznych wydarzeniach z lat 1933–1939 i stanowi ważny element pamięci o Holocaustzie.
