Konwencjonalizm
Konwencjonalizm to kierunek filozoficzny, który zrodził się w V wieku p.n.e. i rozwijał się w XIX i XX wieku, reprezentowany przez takich myślicieli jak Protagoras, Arystyp, Poincaré czy Bergson. Główną tezą konwencjonalizmu jest przekonanie, że wszystkie twierdzenia i teorie naukowe mają charakter umowny. Konwencje te służą ułatwieniu procesu myślenia oraz wartościowania w określonym kontekście czasoprzestrzennym.
W praktyce, konwencjonalizm wskazuje, że nie istnieją absolutne prawdy dotyczące rzeczywistości; nasze zrozumienie dobra, piękna czy prawdy jest kształtowane przez umowy społeczne i kulturowe.
Rodzaje konwencjonalizmu
- Umiarkowany: Uznaje istnienie doświadczeń, które obligują nas do akceptacji pewnych sądów, jak np. zdania sprawozdawcze. Jednakże są także doświadczenia, które wymagają konwencji dla zrozumienia ich istoty.
- Skrajny: Wskazuje na różnice w postrzeganiu konieczności sądów w różnych językach, co wynika z natury samego języka.
Podsumowanie
Konwencjonalizm podkreśla, że nasze przekonania i teorie naukowe są umowne i zmienne. Wskazuje na potrzebę dostosowywania się do kontekstu poznawczego, co odzwierciedla dynamiczny rozwój myśli ludzkiej.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Kategoria: Filozofia nauki
Kategoria: Doktryny epistemologiczne
