Konwencja berneńska o ochronie dzieł literackich i artystycznych z 1886 roku
Konwencja berneńska, przyjęta w 1886 roku, stanowi fundament międzynarodowej ochrony praw autorskich. Jej celem jest zapewnienie ochrony dzieł literackich i artystycznych, a także ułatwienie współpracy między krajami w zakresie ochrony praw twórców.
W ramach konwencji wprowadzono kilka kluczowych zasad:
- Ochrona dzieł jest przyznawana automatycznie w momencie ich stworzenia.
- Ochrona dotyczy różnych form twórczości, w tym literatury, muzyki, sztuki wizualnej i filmowej.
- Uznanie zasady „nacjonalizmu” – twórcy mają prawo do ochrony w swoim kraju oraz w krajach sygnatariuszach konwencji.
Konwencja była wielokrotnie nowelizowana, aby dostosować się do zmieniających się realiów kulturowych i technologicznych, a także w celu wzmacniania ochrony praw twórców w erze cyfrowej.
Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk z 1979 roku
Przyjęta w 1979 roku konwencja dotyczy ochrony dzikich gatunków roślin i zwierząt oraz ich naturalnych siedlisk w Europie. Jej celem jest zachowanie bioróżnorodności oraz zrównoważony rozwój środowiska naturalnego.
Najważniejsze założenia konwencji obejmują:
- Ochrona zagrożonych gatunków oraz ich siedlisk.
- Współpraca między państwami członkowskimi w zakresie ochrony przyrody.
- Promowanie strategii zrównoważonego rozwoju, które uwzględniają ochronę środowiska.
Konwencja wprowadza również mechanizmy monitorowania stanu ochrony gatunków i ich siedlisk, co umożliwia skuteczniejsze podejmowanie działań w zakresie ochrony bioróżnorodności w Europie.
