Konstantyn VIII
Konstantyn VIII (grec. Κωνσταντίνος Η, ur. 960 – zm. 15 listopada 1028) był cesarzem bizantyjskim od 15 grudnia 1025 roku. Był synem Romana II i cesarzowej Teofano, a jego starszym bratem był Bazyli II.
Rodzina
Poślubił Helenę, bizantyjską arystokratkę, i miał trzy córki:
- Eudoksja – zakonnica,
- Zoe – cesarzowa bizantyjska,
- Teodora – cesarzowa bizantyjska.
Panowanie
Konstantyn był współcesarzem od 961 roku, a po śmierci brata objął osobiste rządy. W momencie wstąpienia na tron miał 65 lat i był schorowany. Jego młodość upływała na rozrywkach, takich jak gra w kości, łowy i teatr.
Jako cesarz był obojętny na rządy i powierzył władzę innym. Mimo słabego zdrowia, charakteryzował się okrucieństwem wobec przeciwników, wierząc w każdą pogłoskę o buncie, co skutkowało karą oślepienia dla domniemanych winowajców.
Po jego śmierci tron został przejęty przez jego zięcia.
Bibliografia
- G. Ostrogorski, Dzieje Bizancjum, Warszawa 2008.
- R. Browning, Cesarstwo Bizantyńskie, Warszawa 1997.
- K. Zakrzewski, Historia Bizancjum, Kraków 1999.
- M. Angold, Cesarstwo Bizantyńskie: 1025-1204: historia polityczna, Kraków 1993.
Podsumowanie
Konstantyn VIII był cesarzem Bizancjum, którego rządy charakteryzowały się obojętnością na politykę i okrucieństwem wobec przeciwników. Po jego śmierci tron objął jego zięć.
