Konstantyn VI – cesarz bizantyjski
Konstantyn VI (ur. 14 stycznia 771, zm. 797 lub 802) był cesarzem bizantyńskim od 780 roku. Był jedynym synem Leona IV Chazara.
Koronacja Konstantyna na współcesarza miała miejsce 24 kwietnia 776, kiedy jego ojciec był jeszcze na tronie. Po śmierci Leona IV w 780 roku, Konstantyn objął władzę jako dziewięcioletni chłopiec. Jego matka, cesarzowa Irena, sprawowała regencję i nie przekazała mu realnej władzy, nawet po osiągnięciu przez niego pełnoletności. Ostatecznie Konstantyn został uwięziony i oślepiony przez Irenę, co oficjalnie przedstawiono jako karę za obrazoburstwo.
Życie osobiste
W 782 roku Konstantyn został zaręczony z Rotrudą, córką Karola Wielkiego, jednak Irena zerwała te zaręczyny w 788 roku. Konstantyn ożenił się po raz pierwszy z Marią z Amnii, lecz ponieważ nie urodziła ona następcy, rozwiódł się z nią. Jego drugi związek, z Teodote, również był kontrowersyjny i przyczynił się do schizm moechiańskiej.
- Maria z Amnii – pierwsza żona, dwie córki: Eufrozyna (żona cesarza Michała II) i Irena.
- Teodote – druga żona, syn Leon, który zmarł w maju 797 roku.
Podsumowanie
Konstantyn VI został cesarzem w młodym wieku, jednak przez większość życia był kontrolowany przez swoją matkę. Jego życie osobiste było burzliwe, z wieloma związkami i kontrowersjami, które miały wpływ na polityczną sytuację w Bizancjum.
