„`html
Konstantyn III
Konstantyn III (gr. Κωνσταντίνος Γ’, ur. 3 maja 612, zm. 20 kwietnia lub 25 maja 641) był cesarzem bizantyńskim, który panował przez zaledwie cztery miesiące w 641 roku. Czasami określany jest również jako Konstantyn I, w odniesieniu do upadku cesarstwa zachodniorzymskiego.
Wątpliwości dotyczące tytułu
Bizantyńczycy nie numerowali swoich władców, co prowadzi do zamieszania wokół tytułu „Konstantyn III”. Historia zna również cesarza zachodniorzymskiego o tym imieniu, co powoduje niejasności. W literaturze historycznej tytuł „Herakliusz Konstantyn” jest stosowany jako alternatywa.
Rządy z Heraklonasem
Po śmierci ojca, Herakliusza, Konstantyn musiał dzielić władzę z przyrodnim bratem, Herakleonasem. 1 stycznia 632 roku Konstantyn został honorowym konsulem, a w 638 roku Herakleonas otrzymał tytuł Augusta.
Objęcie władzy i śmierć
Konstantyn objął pełnię władzy po śmierci Herakliusza 11 lutego 641 roku. Jego rządy trwały jednak tylko cztery miesiące, podczas których obawiał się działań ze strony Herakleonasa i jego matki, Martyny. Konstantyn zmarł na gruźlicę 25 maja 641 roku. Po jego śmierci Herakleonas został jedynym cesarzem.
Rodzina
Konstantyn był żonaty z Gregorią, córką Niketasa, z którą miał dwóch synów:
- Konstansa II, przyszłego cesarza;
- Teodozjusza.
Przypuszczalnie miał także córkę, Manyanh, która mogła poślubić Jezdegerda III, ostatniego szachinszacha Persji z dynastii Sasanidów.
Podsumowanie
Konstantyn III był krótkotrwałym cesarzem bizantyńskim, którego rządy charakteryzowały się niepewnością polityczną i rywalizacją o władzę. Jego postać pozostaje w cieniu bardziej znanych cesarzy, a jego śmierć doprowadziła do dalszych zawirowań w cesarstwie.
„`
