Konstanty Mikołajewicz Romanow
Konstanty Mikołajewicz Romanow (1827-1892) był wielkim księciem Rosji, generałem oraz namiestnikiem Królestwa Polskiego. Urodził się w Petersburgu jako drugi syn Mikołaja I, cesarza Rosji. Jego matką była Aleksandra Fiodorowna, a bratem car Aleksander II.
Życiorys
Konstanty od najmłodszych lat był przygotowywany do służby w marynarce wojennej. W wieku pięciu lat rozpoczął naukę pod opieką admirała Fiodora Litkego. Już jako dziecko wykazywał talent lingwistyczny, biegle posługując się rosyjskim, angielskim, niemieckim i francuskim. W wieku ośmiu lat przetłumaczył „Odyseję” Homera.
W 1848 roku poślubił księżniczkę Aleksandrę z Saksonii-Altenburga, która przyjęła imię Aleksandry Józefówny. Para miała sześcioro dzieci, w tym Mikołaja, Olgę, Wierę, Konstantyna, Dymitra i Wiaczesława.
Kariera wojskowa i polityczna
W 1849 roku Konstanty brał udział w kampanii austriackiej przeciwko powstaniu węgierskiemu. Od 1855 roku był zarządcą Ministerstwa Morskiego, gdzie zainicjował przejście marynarki na okręty parowe oraz zniósł kary cielesne.
W 1862 roku został namiestnikiem Królestwa Polskiego. Jego próby reform i wprowadzenie autonomii spotkały się z oporem społeczeństwa, co przyczyniło się do wybuchu powstania styczniowego w 1863 roku. Po złożeniu rezygnacji w sierpniu 1863 roku, wrócił do Sankt Petersburga, gdzie ponownie objął dowództwo marynarki.
W latach 1865-1881 przewodniczył Radzie Państwa i był zwolennikiem wprowadzenia konstytucji w Rosji. Po zamachu na Aleksandra II, jego reformy zostały odrzucone przez nowego cara, Aleksandra III.
Odznaczenia
- Order Świętego Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania
- Order Świętego Aleksandra Newskiego
- Krzyż Wielki Orderu Legii Honorowej
- Order Orła Białego
- Order Świętej Anny I klasy
Śmierć
Konstanty zmarł 25 stycznia 1892 roku w wyniku ciężkiej choroby. Jego żona Aleksandra przeżyła go o niemal 20 lat, zmarła w 1911 roku.
