Konstanty Łubieński
Konstanty Łubieński (21 marca 1910 – 25 września 1977) był polskim działaczem państwowym, ekonomistą, prawnikiem oraz publicystą. Pełnił funkcję posła na Sejmie PRL przez siedem kadencji oraz był członkiem Rady Państwa w latach 1976–1977.
Życiorys
Łubieński ukończył Gimnazjum oo. Jezuitów w Chyrowie w 1928 roku, a następnie studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskał dyplom w 1934 roku. W czasie studiów angażował się w działalność Myśli Mocarstwowej. Podczas II wojny światowej był oficerem Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej, a po wojnie został dowódcą inspektoratu w Mielcu. W latach 1944–1945 był więziony przez władze radzieckie.
Po wojnie, Łubieński aktywnie uczestniczył w organizacjach katolickich, w tym w Stowarzyszeniu „Pax” oraz w Klubach Inteligencji Katolickiej. W latach 1969–1972 pełnił funkcję prezesa warszawskiego KIK.
W latach 1945–1952 pracował w Ministerstwie Skarbu i Ministerstwie Finansów jako naczelnik wydziału planowania finansowego. Od 1952 roku był posłem PRL, gdzie w 1976 roku został przewodniczącym Koła Poselskiego „Znak” oraz członkiem Rady Państwa. Zmarł w trakcie VII kadencji Sejmu. Był także wiceprzewodniczącym Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.
Odznaczenia
Konstanty Łubieński został odznaczony wieloma wyróżnieniami, w tym:
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Komandorski Order Odrodzenia Polski
- Medal Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Łubieński został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Jego pogrzeb zgromadził wielu prominentnych przedstawicieli władz, w tym zastępcę przewodniczącego Rady Państwa oraz wicemarszałka Sejmu.
Bibliografia
- Ryszard Tomczyk, Myśl Mocarstwowa. Z dziejów młodego pokolenia II Rzeczypospolitej, Szczecin 2008
