Konstanty Kalinowski
Konstanty Kalinowski, znany również jako Wincenty Konstanty Kalinowski, był polsko-białoruskim działaczem niepodległościowym, komisarzem powstania styczniowego oraz prawnikiem. Urodził się w Mostowlanach w 1838 roku, a zmarł 22 marca 1864 roku w Wilnie. Kalinowski jest uznawany za bohatera narodowego Polski, Litwy i Białorusi.
Życiorys
Pochodził ze szlacheckiego rodu Kalinowskich, który osiedlił się na Podlasiu. Po ukończeniu szkoły średniej w Świsłoczy, studiował prawo w Moskwie i Sankt Petersburgu, gdzie zaangażował się w konspirację przeciwko caratowi. W 1860 roku powrócił do guberni grodzieńskiej, gdzie rozpoczął działalność narodową.
W 1862 roku, pod pseudonimem Jaśko haspadar s pad Wilni, założył pismo „Mużyckaja Prauda”, które wzywało do reform społecznych i walki o niepodległość. Po wybuchu powstania styczniowego, Kalinowski został komisarzem Rządu Narodowego i redaktorem czasopisma „Chorągiew swobody”.
Po zdradzeniu jego pozycji, Kalinowski został aresztowany i skazany na śmierć, którą wykonano 22 marca 1864 roku w Wilnie. Jego ciało pochowano potajemnie na Górze Zamkowej.
Ekshumacja i pogrzeb
W 2017 roku podczas prac archeologicznych odkryto szczątki straconych dowódców powstania, w tym Kalinowskiego. 22 listopada 2019 roku, jego szczątki zostały uroczyście pochowane na cmentarzu Na Rossie w Wilnie, w ceremonii z udziałem przedstawicieli Polski, Litwy i Białorusi.
Upamiętnienie
W białoruskiej literaturze historycznej wydarzenia powstania styczniowego określane są jako „powstanie Kalinowskiego”. Po uzyskaniu niepodległości przez Białoruś, Kalinowski stał się symbolem dążeń niepodległościowych. Władze ustanowiły order jego imienia, jednak po protestach w 2006 roku, jego kult zaczął być tępiony. Władze wróciły do wcześniejszej polityki historycznej, uznając Michaiła Murawiowa za bohatera.
Pomniki Kalinowskiego znajdują się w Mostowlanach i Solecznikach, a jego imieniem nazwano stypendium dla białoruskich studentów.
