Konik dulmeński

Konik dulmeński

Konik dulmeński to rasa kuców, która nie wyróżnia się znacznie od innych ras pod względem budowy ciała. Charakteryzuje się typową dla kuców głową, średniej długości szyją oraz zwartą kłodą. Kończyny są mocne, a kopyta dobrze rozwinięte.

Umaszczenie i cechy

Dominujące umaszczenia koników dulmeńskich to jasnogniade, ciemnogniade i bułane. Rzadziej występują odmiany białe, a niektóre osobniki mają pręgę grzbietową oraz pręgowanie na stawach, co jest typowe dla koni prymitywnych. Wysokość koników w kłębie wynosi od 103 do 145 cm.

Historia i hodowla

Konik dulmeński jest jedyną w Niemczech populacją prawdziwie prymitywnych koni, wywodzącą się od dzikich przodków. Utrzymywane są w naturalnych warunkach wychowu, a ich dziki charakter został szczególnie doceniony od 1944 roku. W 1957 roku zakupiono ogiera rasy konik polski, Nugata XII, co znacząco wpłynęło na hodowlę. Co roku w ostatnią sobotę maja odbywa się tradycyjne odławianie młodych ogierów, które sprzedawane są na aukcji.

Lokalizacja hodowli

Hodowla koników dulmeńskich prowadzona jest w Merfelder Bruch, w pobliżu Dülmen. Teren ten historycznie był bagnisty i należał do księcia von Croya. Już w 1316 roku wspomniano o „dzikich koniach” z tego regionu. Książę von Croy zainicjował działania mające na celu zachowanie populacji, prowadząc kojarzenia 20 pozostałych koni, które stworzyły dzisiejsze stado liczące około 200 osobników.