Konfiskata mienia
Konfiskata, pochodząca z łaciny, oznacza przymusowe wywłaszczenie majątku osoby fizycznej na rzecz państwa, bez prawa do odszkodowania. Ważne jest odróżnienie konfiskaty od rekwizycji, która daje prawo do odszkodowania, oraz sekwestru, który dotyczy przymusowego zajęcia mienia bez rozstrzygania o prawie własności.
Historia w polskim prawie
W polskim systemie prawnym do 1990 roku konfiskata mienia była traktowana jako kara dodatkowa, stosowana w przypadku zbrodni przeciwko interesom politycznym lub gospodarczym państwa, a także w sytuacji zagarnięcia mienia społecznego. Ustawą z 23 lutego 1990 roku konfiskata została zniesiona. W 1998 roku przywrócono ją, nazywając „przepadkiem osiągniętych korzyści majątkowych”, co obejmowało mienie pochodzące z przestępstw. W 2017 roku przepisy te zostały znacząco rozszerzone.
Podsumowanie
- Konfiskata to przymusowe wywłaszczenie mienia bez odszkodowania.
- Odróżnia się od rekwizycji i sekwestru.
- W Polsce do 1990 roku konfiskata była karą dodatkową.
- W 1998 roku wprowadzono „przepadek osiągniętych korzyści majątkowych”.
- W 2017 roku przepisy dotyczące konfiskaty zostały rozszerzone.
Bibliografia
- Paweł Janowski, Konfiskata mienia I. W prawie. W Polsce, w: Encyklopedia Katolicka, Lublin 2002, t. IX, kol. 584-585.
- Paweł Janowski, Konfiskata mienia II. W dziejach Kościoła, w: Encyklopedia Katolicka, Lublin 2002, t. IX, kol. 586-587.
