Dzisiaj jest 20 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł

Konfirmacja

Konfirmacja w Kościołach Ewangelickich

Konfirmacja, znana jako konfirmacja w języku polskim, Konfirmation w niemieckim oraz szwedzkim, oznacza potwierdzenie wiary i przynależności do Kościoła w tradycji ewangelickiej. Choć nie jest sakramentem, stanowi istotny element życia religijnego.

Praktyki Konfirmacji na Świecie

W krajach protestanckich, takich jak Dania, Norwegia i Szwecja, konfirmacja została wprowadzona po Reformacji jako sposób potwierdzenia wiary chrześcijańskiej i przynależności do Kościoła. Proces ten obejmuje:

  • Nauka religii przez kilka lat, zakończona egzaminem.
  • Udział w obozach dla konfirmantów.
  • Przyjęcie pierwszej komunii w wieku 12-15 lat.

Akt konfirmacji przeprowadza ordynowany duchowny, który błogosławi konfirmanta poprzez nałożenie rąk na jego głowę. W Niemczech, Danii i Norwegii konfirmacja jest celebrowana podczas uroczystych przyjęć, natomiast w Szwecji około 40% młodzieży uczestniczy w szkoleniu w obozach dla konfirmantów.

Historia Konfirmacji w Niemczech

W Niemczech konfirmacja została wprowadzona w XVIII wieku, pomimo początkowego sprzeciwu Marcina Lutra. W Szwajcarii konfirmacja odbywa się w 16. roku życia, a w większości krajów protestanckich ma miejsce w Niedzielę Palmową lub pierwszą niedzielę po Wielkanocy. W Polsce konfirmacja udzielana jest około 15. roku życia.

Konfirmacja w NRD i Współczesność

W NRD konfirmacja była zwalczana przez władze, które wprowadziły „Ślubowanie młodzieży” (Jugendweihe). Po zjednoczeniu Niemiec ceremonia ta zniknęła, ale na nowo pojawiła się jako prywatna uroczystość dla osób niewierzących w 1995 roku. W niektórych wschodnich landach RFN, gdzie wprowadzono komunię dla dzieci, konfirmacja straciła na znaczeniu.

Różnice w Uznawaniu Konfirmacji

Kościoły rzymskokatolicki i prawosławny nie uznają konfirmacji protestanckiej. Konwertyci na te wyznania muszą przyjąć sakrament bierzmowania.