Konfederacja Słucka
Konfederacja Słucka została zawiązana 20 marca 1767 roku w Słucku przez szlachtę prawosławną i kalwińską Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jej celem było wsparcie żądań Katarzyny II dotyczących równouprawnienia innowierców.
Na czele konfederacji stanął Jan Jerzy Grabowski. Działania tego ruchu były wspierane przez oddziały wojsk rosyjskich pod dowództwem gen. Iwana Nummersa. Konfederacja przyczyniła się do destabilizacji Rzeczypospolitej, co doprowadziło do zawiązania konfederacji radomskiej oraz osłabienia reform sejmu konwokacyjnego.
Postulaty i ich realizacja
Większość postulatów Konfederacji Słuckiej została uwzględniona w Traktacie Warszawskim, który przywracał prawa polityczne oraz swobody religijne innowierców. Jednocześnie utrzymano dominację rzymskiego katolicyzmu w państwie, zakazując porzucania tego wyznania na rzecz innych.
- Wsparcie polskich innowierców było tajnym punktem w traktatach sojuszniczych rosyjsko-pruskich od 1730 roku.
W odpowiedzi na obawy związane z popieraniem konfederacji przez Rosję, papież Klemens XIII w połowie 1767 roku powołał Kongregację do Spraw Polskich, aby chronić prawa Kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
