Kończysta – Opis Szczytu
Kończysta (słow. Končistá, niem. Kontschista, węg. Koncsiszta) to dwuwierzchołkowy szczyt o wysokości 2537 m, zlokalizowany w południowej grani Tatr Wysokich, odchodzącej od Zmarzłego Szczytu. Grań Kończystej, nazywana Granią Kończystą, rozciąga się od Przełęczy koło Drąga.
Charakterystyka Geograficzna
Północ od Kończystej znajduje się Stwolska Turnia, oddzielona od szczytu głęboko wciętą Stwolską Przełęczą Wyżnią. W obrębie grani występują również dwa mniej wybitne wzniesienia: Zadnia Stwolska Czuba i Skrajna Stwolska Czuba, oddzielone Zadnimi Stwolskimi Wrótkami oraz Skrajnymi Stwolskimi Wrótkami.
Między północnym (2536 m) a południowym (2537 m) wierzchołkiem Kończystej znajdują się Wyżnie Pasternakowe Wrótka. W sierpniu 2019 roku, w wyniku uderzenia pioruna, fragment Kowadła stracił swój charakterystyczny kształt. W dalszej części grzbietu wyróżniają się Pośrednie Pasternakowe Wrótka, Pasternakowe Czuby oraz Niżnie Pasternakowe Wrótka.
Otoczenie i Doliny
Grań Kończystej na południu przekształca się w szeroki grzbiet, który oddziela:
- Dolinę Batyżowiecką (od zachodu)
- Dolinę Stwolską (od wschodu)
W kierunku wschodnim masyw opada skalnymi ścianami, przecinając się z Stwolskim Zawratem, który kończy się w Niżnych Pasternakowych Wrótkach.
Zachodnia Część Grzbietu
W kierunku zachodnim, ku Stwolskiej Przełęczy, opada rozległe zbocze bez wyraźnej grani, na którym znajdują się jedynie płytkie żlebki. Grzbiet w tej części oddziela Dolinę Złomisk od Doliny Stwolskiej i Doliny Wielkiej Huczawy. W zachodniej odnodze znajduje się szczyt Osterwa, przez który prowadzi Magistrala Tatrzańska.
Informacje Turystyczne
Nazwa „Kończysta” odnosi się do szpiczastego kształtu masywu widocznego od południa. Na szczyt nie prowadzi znakowany szlak turystyczny, a wejście jest dozwolone tylko z uprawnionym przewodnikiem.
Pierwsze Wejścia
Pierwsze zarejestrowane wejścia na Kończystą to:
- Alexander Münnich z towarzyszami w 1874 r. – wierzchołek północny
- Viktor Lorenc w 1874 r. – wierzchołek południowy
- Alfred Martin, 17 lutego 1906 r. – zimowe wejście
Kończysta jest częścią Wielkiej Korony Tatr.