Koncyliacja
Koncyliacja, z łacińskiego conciliatio oznaczającego „porozumienie, pojednanie”, to jedna z metod alternatywnego rozwiązywania sporów, w tym także międzynarodowych. W odróżnieniu od mediacji, której celem jest jedynie pomoc w komunikacji między stronami, koncyliator proponuje konkretne rozwiązania sporu oraz może wpływać na sposób, w jaki strony się komunikują.
Instytut Prawa Międzynarodowego definiuje koncyliację jako metodę rozwiązywania sporów międzynarodowych. Strony powołują komisję, która bada spór i próbuje znaleźć rozwiązanie akceptowalne dla wszystkich stron lub oferuje pomoc w jego rozwiązaniu.
W przeciwieństwie do mediacji, komisja koncyliacyjna formułuje propozycje rozwiązania sporu bez udziału stron. Jest również niezależna od przepisów prawa międzynarodowego, co pozwala jej na zaproponowanie zmian w obowiązujących umowach, zwłaszcza w przypadkach sporów dwustronnych.
Koncyliacja w Polsce
W Polsce, zgodnie z art. 21 ustawy o umowach międzynarodowych, w przypadku sporu z umowy międzynarodowej, o poddaniu go koncyliacji decyduje Rada Ministrów. Wniosek o koncyliację składa minister właściwy do spraw danej umowy, w porozumieniu z ministrem spraw zagranicznych. Rząd może przyjąć lub odrzucić ten wniosek.
Podsumowanie
- Koncyliacja to metoda alternatywnego rozwiązywania sporów, obejmująca proponowanie konkretnych rozwiązań przez osobę trzecią.
- Różni się od mediacji, w której strony same opracowują propozycje.
- W Polsce decyzję o poddaniu sporu koncyliacji podejmuje Rada Ministrów na wniosek odpowiedniego ministra.
Koncyliacja stanowi efektywną metodę rozwiązywania sporów, oferującą elastyczność w podejmowaniu decyzji i możliwość modyfikacji obowiązujących przepisów.
