Koń wschodniopruski

Koń wschodniopruski

Koń wschodniopruski to rasa koni półkrwi angielskiej, wyhodowana w Prusach Wschodnich, charakteryzująca się wszechstronnością użytkową. W późniejszych latach rasa ta została nazwana koniem mazurskim, a w rezultacie połączono ją z końmi poznańskimi, tworząc rasę koni wielkopolskich.

Wpływ hodowli

Hodowla koni półkrwi w Polsce była znacząco kształtowana przez rasy niemieckie i austro-węgierskie, z mniejszym wpływem ras francuskich. W XIX wieku w Polsce, szczególnie w takich miejscowościach jak Kwidzyn, Kętrzyn, Braniewo i Wystrucie, hodowle koni opierały się na ogierach z Państwowego Stada Koni w Trakenach, które były używane do krycia miejscowych klaczy. Głównym celem hodowli było dostarczenie koni wierzchowych dla armii.

Organizacja hodowli

Hodowcy koni wschodniopruskich zrzeszali się w Związku H.K., znanym jako Ostpreussische Stutbuchgesellschaft für Warmblut Trakechner Abstammung, mającym swoją siedzibę w Królewcu.

Charakterystyka fizyczna

• Wysokość w kłębie:
  • Klacz: 155 cm
  • Ogier: 168 cm
• Masa:
  • Klacz: 500 kg
  • Ogier: 700 kg