Koń trakeński – rasa konia o staropruskich korzeniach.
Historia
Przodkiem konia trakeńskiego był schweiken, silny pruski kuc. Rasa ta była przedmiotem krzyżówek uszlachetniających, łączących cechy wytrwałości koni prymitywnych z szybkością i charakterem koni pełnej krwi angielskiej oraz czystej krwi arabskiej.
W 1732 roku Fryderyk Wilhelm I Pruski założył Królewską Stadninę Trakenów w Trakenach, gdzie sprowadzono 1600 koni. Rasa trakeńska zaczęła się formować pod koniec XIX wieku, a jej rozwój wspierały wystawy hodowlane. W tym czasie, konie trakeńskie były krzyżowane z ogierami pełnej krwi angielskiej.
Znanym przedstawicielem tej rasy był ogier Perfectionist, urodzony w 1899 roku, który został przywieziony do Anglii w 1903 roku. W okresie międzywojennym kontynuowano krzyżowanie z ogierami arabskimi.
W 1944 roku stadnina w Trakenach została ewakuowana, co spowodowało utratę wielu koni. Do Niemiec dotarło jedynie około 1500 klaczy.
Pokrój
Koń trakeński charakteryzuje się:
- szlachetną głową z dużymi oczami
- długą, dobrze ukształtowaną szyją
- krótkim, ale dobrze zarysowanym kłębem
- szeroką pierś i długie, skośne łopatki
- średnio długim, mocnym grzbietem, który kończy się lekko opadającym zadem
- delikatnymi, ale mocnymi nogami
Wysokość w kłębie wynosi zazwyczaj 160–175 cm, a umaszczenie jest jednolite, zazwyczaj nie siwe.
Hodowla
Konie trakeńskie są wszechstronne w użytkowaniu. Sprawdzają się w skokach, WKKW oraz ujeżdżeniu. Mają spokojny charakter, są przyjazne, chętne do pracy i szybko się uczą. Obecnie w Polsce trwa proces odradzania tej rasy.
