Koń małopolski
Koń małopolski to rasa półkrwi angloarabskiej i arabskiej, hodowana głównie w Małopolsce. Charakteryzuje się mniejszymi i lżejszymi wymiarami w porównaniu do koni wielkopolskich. Te urodziwe zwierzęta mają suchą budowę, doskonały ruch, a także efektywnie wykorzystują paszę. Są znane z wytrwałości i dzielności w pracy. Rasa ta oznaczana jest symbolem „m.xo”.
Historia rasy
Historia koni małopolskich sięga linii żeńskich miejscowych koni chłopskich, które miały znaczny udział krwi koników polskich. Właściwości te sprawiają, że konie małopolskie mają wyraźnie zaznaczone cechy takie jak:
- płodność i plenność
- długowieczność
- dobre wykorzystanie paszy
- odporność na choroby i trudne warunki
- wytrzymałość w pracy
W XVIII wieku populacja klaczy została uszlachetniona końmi orientalnymi, a w XIX wieku do hodowli wprowadzono konie ze szczepów austro-węgierskich oraz angielskie, arabskie i angloarabskie czystej krwi.
Pokrój
Konie małopolskie są eleganckie i wytrzymałe, z typowym dla rasy angloarabskiej pokrojem. Ich cechy fizyczne obejmują:
- niewielka głowa, przypominająca głowę konia arabskiego
- długa szyja i lekki kark
- wyraźnie zaznaczony kłąb
- czasem strome łopatki
- lekko ścięty, dobrze umięśniony zad
- długie, suche kończyny
- kopyta dobre, bez szczotek pęcinowych
Wysokość w kłębie koni małopolskich wynosi od 158 do 165 cm, a występują w różnych maściach. Hodowcy i miłośnicy tej rasy zrzeszeni są w Polskim Związku Hodowców Koni Małopolskich.
