Koń fiński
Koń fiński to jedna z ras koni zimnokrwistych, charakteryzująca się lekką budową oraz dużą szybkością. Jest uznawany za najszybszego konia zimnokrwistego na świecie, szczególnie popularnego w wyścigach kłusaków w lekkich dwukółkach zwanych sulkami.
Cechy ogólne
- Wysokość w kłębie: 155-160 cm.
- Maść: najczęściej kasztanowa, czasami gniada lub kare.
- Ruch: bardzo dobry, zwłaszcza w kłusie.
- Usposobienie: spokojne, chętne do pracy, co czyni je idealnymi do nauki jazdy konnej.
Pokrój
Koń fiński ma muskularną, krępą budowę, z masywną głową, krótką szyją oraz głęboką kłodą. Charakteryzuje się:
- Wydatnym kłębem i długim grzbietem.
- Mocnym, dobrze umięśnionym zadem.
- Solidnymi kończynami z krótkimi pęcinami i małymi szczotkami.
- Dużymi, zdrowymi kopytami.
Rasa ta ma również predyspozycje do kłusa oraz dobre cechy wierzchowe.
Historia
Rasa wywodzi się od prymitywnego fińskiego kleppera, który przez długi czas był mało zmienny. W połowie XX wieku rozpoczęto program doskonalenia tej rasy poprzez krzyżowanie z końmi Norfolk Roadster oraz rosyjskimi końmi zimnokrwistymi. W 1907 roku założono księgę stadną, a od 1930 roku selekcję prowadzono według cech użytkowych, w tym wyników wyścigów kłusaków.
Od 1971 roku hodowane są także konie wierzchowe, które są lekkie, wszechstronnie użytkowe oraz wykazują duży temperament i wytrzymałość.
Wyróżnia się trzy typy koni fińskich, które różnią się przeznaczeniem i cechami użytkowymi.
