Koń belgijski (brabant)
Koń belgijski, znany również jako brabant, jest jedną z najstarszych ras zimnokrwistych. Wyhodowany w belgijskiej prowincji Brabancji, powstał w wyniku krzyżowania koni miejscowych z dawnymi rycerskimi końmi flamandzkimi, brabansonami i ardenami.
W XVII wieku podejmowano próby modyfikacji rasy w celu zwiększenia jej wszechstronności, jednak wyniki okazały się niezadowalające, co doprowadziło do porzucenia tych działań. W 1885 roku uznano trzy odmiany koni, różniące się jedynie nieznacznie, za jedną rasę.
Charakterystyka rasy
Konie belgijskie charakteryzują się ustalonym typem oraz wyjątkową siłą. Są jednymi z najpopularniejszych ras koni na świecie, znane z łagodnego usposobienia. Wykorzystywane są głównie do:
- ciężkiego transportu
- poprawiania hodowli ras ciężkich
Przykładowo, dzięki ich zastosowaniu w Niemczech wyhodowano konie reńskie, a w Polsce – polskie konie zimnokrwiste, sztumskie i łowickie.
